"Dany jej był przywilej naśladowania Jezusa Chrystusa w sposób wyjątkowy".
Wysłuchaj homilli podczas Mszy św. pogrzebowej
Siostra Teresa Figura urodziła się 8-go sierpnia 1943 roku w Mszanie Dolnej jako najstarsza z pięciorga dzieci Marii i Józefa. Ukończyła Technikum Ekonomiczne w Myślenicach.
Do Zgromadzenia Sióstr Oblatek Serca Jezusa wstąpiła w listopadzie 1964 roku i po formacji w nowicjacie złożyła Oblację i pierwsze śluby zakonne 29-go czerwca 1966 w kaplicy wspólnoty sióstr Oblatek w Częstochowie przy ulicy Kubiny 12.
Po ślubach kontynuowała formację, ukończyła studium Dokumentów Soborowych i Teologii na Wyższym Instytucie Katechetycznym w Krakowie. Napisała pracę magisterską z „Historii Zgromadzenia w Polsce w latach 1893- 1966” na Papieskim Wydziale Teologii w Krakowie w 1977 roku.
Pracowała w różnych placówkach Zgromadzenia: jako intendentka i księgowa w Domu dziecka w Częstochowie, Przełożona wspólnoty w Poznaniu, ekonomka odpowiedzialna za budowę tego domu w Tyńcu, sekretarka i Archiwistka Zgromadzenia, wykonywała też rożne prace we Francji.
W 1993 roku rozpoznano u niej „Stwardnienie rozsiane”. Ta przewlekła choroba stopniowo doprowadziła ją do inwalidztwa, a w końcu przykuła do łóżka na długie lata.
Siostra Teresa była zawsze aktywna, bardzo ofiarna i radosna w wypełnianiu powierzonej jej misji, zarówno w czynnym apostolstwie w okresie młodości, jak i w późniejszym, codziennym dźwiganiu krzyża ciężkiej choroby. Nigdy nie zamykała się w swoim cierpieniu, ale zawsze żywo interesowała się życiem Ojczyzny i Kościoła, których skarbem stała się jej wiara i ofiara. Bardzo kochała Matkę Bożą.
Do końca świadoma sytuacji swego zdrowia, uczestniczyła codziennie w Eucharystii. Karmiła się Słowem Bożym i Ciałem Pańskim, skąd czerpała siłę do niesienia Krzyża swej choroby. Przez Oblację zjednoczona do końca z krzyżem Jezusa, aby z Nim wziąć udział w Jego Zmartwychwstaniu.
W Oblacji, przez Jezusa, oddała wszystko Bogu Ojcu w odpowiedzi na jego miłość. A On wszystko przyjął, zabrał wszystko i przemienił wszystko, na swoją chwałę.
Pan zabrał do siebie s. Teresę w piątek, 19-go sierpnia, w jej jubileuszowym roku 50-ciu lat życia zakonnego i w jubileuszowym roku miłosierdzia.
Kochana siostro Tereso, jesteśmy ci wdzięczne za świadectwo wiary, pracy i cierpliwości, za wszelkie dobro i łaski, jakie przez ciebie stały się naszym udziałem. Będzie nam ciebie brakowało, ale jednocześnie cieszymy się, bo wierzymy że po tej długiej i ciężkiej wędrówce, odpoczywasz teraz i napełnia cię niewymowna radość z oglądania Boga „twarzą w twarz”. Pozostajemy z tobą w jedności obcowania świętych i ufamy, że nadal będziesz nam wypraszać potrzebne łaski.
Dziękujemy również serdecznie wszystkim oblatkom, rodzinie, przyjaciołom i wszystkim tym, którzy w czasie tej długiej choroby pomagali siostrze Teresie, poprzez przeróżne posługi, nieść jej krzyż aż do końca. Niech wam Pan Bóg hojnie wynagrodzi.
Siostry Oblatki