Msza święta otwierająca Kapitułę 2018

Dziś rano zebraliśmy się w tym Kościele w obecności biskupa tego miejsca, Laurent Percerou, kapłanów (ks. Gilbert LÉPÉEE, proboszcza, ks. Michała MERCIER i ks. Teodora MENDY oraz diakona Guillaume'a MARTELLY), Oblatek zakonnych, świeckich, zjednoczonych i małżeństw zjednoczonych, naszych przyjaciół i całej wspólnoty chrześcijańskiej, aby świętować otwarcie 25-tej Kapituły generalnej.

Kapituła jest kolegialnym zgromadzeniem przedstawicieli Instytutu, zwoływanym co 6 lat. W tym roku składa się z 32 kapitulantek: Oblatek zakonnych, świeckich, zjednoczonych i małżeństw zjednoczonych, z trzech kontynentów, reprezentujących 14 różnych krajów.

Celem jest dokonanie przeglądu życia Instytutu, nadanie kierunku apostolskiego na następne 6 lat, wybór Przełożonej Generalnej, Radnych i członków Konsulty. "Członkowie Kapituły gromadzą się, aby (....) zaangażować się w ewangelizację współczesnego świata" (Księga Życia, białe strony, nr 17 i 18).

Obchody kapituły są wydarzeniem Kościoła i czasem łaski, czasem odnowy charyzmatu, tożsamości i misji profetycznej. Razem rozeznajemy, w jaki sposób odpowiedzieć na Boże wezwanie dzisiaj i jutro, i celebrujemy wspaniale dzieła, które Bóg w nas uczynił.

Wszyscy Oblaci zostali zaproszeni, w procesie partycypacyjnym, do przygotowania tego szczególnego czasu poprzez modlitwę i refleksję, do pogłębienia i odnowienia swojej drogi ku Sercu Bożemu w komunii z kobietami i mężczyznami naszego świata.

Idąc śladami pani de Raffin i Ludwiki Teresy, chcemy przezywać doświadczenie wspólnoty, która wytycza, analizuje horyzont, słucha wołania świata i rozeznaje sposoby, w jakie musi odpowiedzieć na wezwania Boga w tym konkretnym momencie swojej historii, jako wspólnota, w rozeznawaniu w obliczu wezwań Ducha.

Chcemy otworzyć się na działanie Ducha Świętego, aby zapłonął w nas jego ogień, który wzbudził w Pani de Raffin i Ludwice Teresie pragnienie założenia tej Rodziny: "Małe, rozproszone węgielki nie mogą wytwarzać ani płomienia ani ciepła. Razem, mogą one rozpalić duży ogień, który może rozpalić i ogrzać świat. 

Z tej okazji dziękujemy za witrażu bł. Ludwiki Teresy, który został zainstalowany w tym kościele, parafii, którą ona tak bardzo kochała, której służyła i w której tak wiele się modliła.

Rzeczywiście, w następstwie obchodów 25. rocznicy beatyfikacji, 10 grudnia 2014 r. zwróciliśmy się do księdza Herbacha, ówczesnego proboszcza, z prośbą o zainstalowanie witrażu Ludwiki Teresy w kościele Notre Dame.

Ponieważ kościół jest zabytkowy, procedura była bardzo długa i skomplikowana.   

Jean Mône, mistrz szklarski z pracowni Świętego Jerzego w St-Genis-les-Ollières, zaprojektował i wykonał to witrażowe okno, i 14 listopada, zainstalował je w kościele Notre Dame. Witraż reprezentuje Oblacje Ludwiki Teresy i dzieło sierocińca. Ona sama jest przeniknięta boskim światłem, które pochodzi od Ojca i Syna i które oświeciło jej drogę wiary poprzez działanie Ducha Świętego. Jej lewa ręka jest wyciągnięta ku światu, podczas gdy prawa ręka spoczywająca na sercu odsłania głębię jej modlitwy.

Wybraliśmy dzień otwarcia kapituły, aby zainaugurować również ten witraż i podziękować Panu za dar Ludwiki Teresy dla Montluçon, dla Kościoła i dla świata.

Ludwika Teresa de Montaignac, której rodzina miała korzenie w regionie Bourbonnais, przybyła do Montluçon w wieku 28 lat wraz z rodzicami (w październiku 1848 roku). Jest bardzo przywiązana do swojej parafii, pragnie obudzić wiarę w tym rozrastającym się mieście, które żyje w obojętności religijnej.

Często zbliża się do sakramentów, przebywa na długiej modlitwie przed Najświętszym Sakramentem, stara się utrzymać w czystości ołtarz, a zwłaszcza tabernakulum. 

Montluçon było wówczas w pełnym okresie industrializacji, wiara została podważona przez rosnący racjonalizm naukowy i antyklerykalizm. W tym kontekście Ludwika Teresa poświęca się bez granic służbie najuboższym i organizuje różne zajęcia, spotkania dla kobiet.

Wraz z członkami "Stowarzyszenia Dzieci Maryi" troszczy się o katechizm dla ubogich małych dziewczynek, opiekuje się sierotami, aż w końcu tworzy sierociniec i organizuje "dzieło ubogich kościołów".

Spadkobierczyni projektu swojej ciotki, Pani de Raffin, chce zjednoczyć chrześcijańskie kobiety poprzez więź nabożeństwa do Serca Jezusa. Te wpływowe kobiety mogły w ten sposób przenikać swoje rodziny i całe społeczeństwo, wartościami ewangelicznymi. Jest to początek Instytutu Oblatek Serca Jezusa, stowarzyszenia, które skupia przede wszystkim kobiety, zamężne lub nie, żyjące w świecie, zjednoczone przez oblację (poświęcenie się Sercu Jezusa), zarodek oblicza Instytutu w jego obecnym kształcie: oblatki zakonnice, żyjące we wspólnotach, oblatki świeckie, żyjące konsekracją w swoich środowiskach, oblatki zjednoczone i małżeństwa zjednoczone, żyjące w duchu oblacji.

4 listopada 1990 roku, w dniu jego beatyfikacji, Ludwika Teresa została nazwana przez papieża Jana Pawła II "Kobietą przyszłości ewangelicznej".

Idąc jej śladami, jesteśmy wezwane, aby z odwagą, wiarą, nadzieją i dyspozycyjnością realizować dzisiaj misję otrzymaną od Jezusa.

Julia Sousa