Duchowość

Miłość i Oblacja

W medytacji Słowa Bożego, odkrywamy nieskończoną Miłość Boga do nas, Miłość, którą On nam objawia w swoim Synu.

Poprzez Ducha, Jezus żyje w ciągłej jedności ze swoim Ojcem. Daje się całkowicie Ojcu i ludziom aż do śmierci na Krzyżu.

Jego Oblacja (jego dar) jest podstawą naszej: odpowiedź miłości na Miłość, którą Bóg pierwszy nas umiłował.
To co łączy Oblatki Zakonnice, Świeckie, Zjednoczone i Małżeństwa Zjednoczone to ta sama Oblacja, przeżywana na różny sposób zgodnie ze stanem życia.

Kliknij, aby dowiedzieć się więcej o Oblatkach Zakonnicach, Świeckich i Zjednoczonych.

Jedność i posłannictwo

Chętnie spotykamy się w Instytucie aby dzielić się naszym życiem w duchu rodzinnym, w radości i prostocie.

Jedność jest nam bardzo droga: jedność każdego członka Instytutu z Ojcem przez Serce Jezusa, jedność między nami, aby być znakami Królestwa i jedność tych wszystkich, z którymi jesteśmy związani.
Dla życia jednością, rozdział 17 Ewangelii według św. Jana jest dla nas tekstem przewodnim.
Nasza Misja: być w sercu świata świadkiem Miłości, zaczynem jedności i dawać poznać ludziom Boga pełnego serdecznej miłości, jest misją wspólną dla wszystkich Oblatek.
Kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej o naszej działalności

Modlitwa i działanie

Nasze działanie wypływa z modlitwy i z naszej kontemplacji świata (wydarzenia, sytuacje, osoby…) jak św. Teresa z Avila i św. Ignacy z Loyoli nas do tego zapraszają. To oni byli przewodnikami duchowymi dla naszej Założycielki Ludwiki Teresy de Montaignac. I my dzisiaj żyjemy nadal ich duchowością. W działaniu staramy się zawsze, aby nasze serce pozostawało zjednoczone z Bogiem.
Kliknij, aby poznać Ludwikę Teresę de Montaignac.

Modlitwa kształtuje nasze serce według Serca Jezusa: łagodność, pokora, czułość Jego Miłości przemieniają nas stopniowo.

Dzięki kontemplacji Jego Serca otwartego dla nas, na wzór św. Jana, stajemy się zdolni do promieniowania Jego Miłością wokół nas.

Modlitwa osobista, czas intymnego dialogu z tym, przez którego czujemy się kochani (Św. Teresa z Avila), modlitwa Kościoła (Eucharystia, adoracja, liturgia godzin…) odnawiają naszą miłość i dają nam siłę, aby o niej świadczyć pokornie, lecz z odwagą.

Eucharystia ma miejsce uprzywilejowane w naszym życiu : jednoczymy naszą Oblację z Oblacją Jezusa, który przyszedł, aby zbawić świat.
Miłość przynagla nas, aby przyczyniać się do budowania świata bardziej ludzkiego, sprawiedliwego i braterskiego, przeciwstawiając się jednocześnie temu, co temu budowaniu się sprzeciwia.

Dzięki składamy Panu za znaki ukazujące wzrost Jego Królestwa i niesiemy razem z Kościołem, nadzieje, radości i trudy tych, których spotykamy i z którymi pracujemy.

Maryja, wzór serca zasłuchanego w Słowo Boże, które oddaje się całkowicie dziełu Ojca, pomaga nam żyć naszymi zobowiązaniami chrzcielnymi i iść za jej Synem z synowską ufnością we wszystkich okolicznościach naszego życia.