Oblacja

"Postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze , składając Bogu ofiarę, która mogła się Jemu podobać".
Ef 5,2

Oblacja jest odpowiedzią miłości na uprzedzającą Miłość Boga, objawioną w Sercu Jezusa. Jest ona całkowitym oddaniem całej osoby Bogu. Wyraża głębokie przywiązanie do osoby Chrystusa. Przeżywana jest w synowskim zaufaniu Ojcu, jednoczy się z odpowiedzią miłości Jezusa swojemu Ojcu,

« Oto przychodzę, aby pełnić Twoją wolę ».

Najlepszym symbolem oblacji jest dla Ludwiki Teresy świeca, która pali się i zużywa dając światło. Tak pisze do biskupa prosząc o modlitwę za siebie i swoje towarzyszki: „Proszę o wymodlenie nam łaski, byśmy były żywymi lampami spalającymi się w Jego obecności”. 1 września 1859 roku czyni swoją radę otrzymaną od ojca Gautrelet:

„Świeca paląca się w sanktuarium cicho, spokojnie i w skupieniu, mówi nam o tym, jakie powinno być nasze życie”

"Moc wiary", Filippe Ferlay, str. 128