Odeszła już do Pana

Cecylia Oracz (19.11.1929 – 08.02.2017)

Cecylia Oracz urodziła się 19 listopada 1929 roku w Konarzewie. Była jedną z czworga rodzeństwa. W wieku 10-u lat straciła matkę. Często wspominała Ojca, jako bardzo dobrego człowieka, który po śmierci żony poświęcił swoje życie, aby wychować dzieci i otoczyć je miłością.

Wykształcenie zdobywała ucząc się i pracując. Była przygotowana do pracy pedagogicznej i katechetycznej. Całe swoje życie zawodowe poświęciła dzieciom, pracowała jako przedszkolanka. Prawie do końca, przy różnych okazjach wspominała z radością swoją troskę o dzieci, starała się uwrażliwić je na Boga i Jego Miłość.

Do Instytutu Oblatek Serca Jezusa wstąpiła 3 października 1951 roku. Oblację i I śluby złożyła 13 lutego 1955 roku jako Oblatka świecka. Zawsze zaangażowana, pełna energii i pomysłów, służyła z oddaniem swojej rodzinie duchowej. Przez 9 lat, od 1985 do 1994 roku, pełniła funkcję Odpowiedzialnej Regionalnej za Oblatki Świeckie w Polsce. Kochała Instytut Oblatek Serca Jezusa. Prawie do końca swojego życia, mimo ograniczeń fizycznych, uczestniczyła wiernie w miesięcznych spotkaniach formacyjnych. 

Kochała też swoją rodzinę: siostry, braci, siostrzeńców, bratanków. Interesowała się ich losami, przeżywała razem z nimi radości i troski, starała się pomóc w miarę swoich możliwości. Pamiętamy Ją jako osobę lubiącą rozdawać prawie od ręki to, czym dysponowała. Jej dom był zawsze otwarty i gościnny. Lubiła być z ludźmi i interesować się ich losami.

Trzy ostatnie lata swojego życia, od maja 2014 do stycznia 2017, spędziła w Domu Pomocy Społecznej prowadzonym przez Zgromadzenie ss. Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, przy ul. Mińskiej 14 w Poznaniu. 

Przez wiele lat starszego wieku doświadczona była cierpieniem, które starała się przyjmować z pogodą ducha, trwając mocno zjednoczona z Jezusem.

Będzie nam brakować Ciebie Celinko, bo mocno naznaczyłaś nasze życie swoją Obecnością. Pociechą dla nas jest to, że Jezus, którego kochałaś i oddałaś Mu siebie na wieczność, przyjął Cię już w Domu Ojca. Więzy miłości zawiązane tutaj, na ziemi, trwają poza grób i pamięć w sercach pozostaje. Ufamy, że nadal będziemy razem z Tobą, a Ty z nami, w łączności jaka istnieje poprzez modlitwę. Serce Jezusa połączyło nas na wieczność.

Odpoczywaj w Pokoju!